Oppenheimer

Πρόσφατα παρακολούθησα στη μεγάλη οθόνη του σινεμά την ταινία για την οποία προηγήθηκε τους τελευταίους μήνες ένα τρομερό marketing. Πολλά ήταν τα memes και οι διαφημίσεις που κάνανε τον γύρο του διαδικτύου, ενώνοντας με έξυπνο τρόπο τις δύο ταινίες που προβάλλονταν την ίδια περίοδο, την Barbie και τον Oppenheimer. Παρότι είδα και τις δύο, αποφάσισα να γράψω λίγα πράγματα για την δεύτερη, καθώς έμεινα καθηλωμένη και τις 3 ώρες που διαρκεί. Προτού παρακολουθήσω, ωστόσο, την ταινία έκανα μια μικρή έρευνα για να διαβάσω μερικά πράγματα και να ‘χω κάποιες γνώσεις παραπάνω, αλλά και να φρεσκάρω τα όσα ήδη γνώριζα. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, από κάποιες κριτικές τρομοκρατήθηκα λίγο, αφού κάποιοι διαρκώς αναφερόντουσαν στο ότι «έχει πολλούς επιστημονικούς όρους κβαντικής φυσικής» υπονοώντας ότι μπορεί να μην είναι τόσο κατανοητά για όλο το κοινό, αλλά και πως «έχει πολλούς διαλόγους» κάτι που μπορεί να κούραζε μειώνοντας το συνολικό ενδιαφέρον. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, μπήκα στη αίθουσα δειλά και φοβούμενη μήπως δεν καταλάβω κομβικά σημεία της ιστορίας, δημιουργώντας μου κενά, κάτι που δε θα με άφηνε να σχηματίσω τη προσωπική μου γνώμη στο τέλος.

Παρόλα αυτά, μπορώ να πω με σιγουριά ότι ήταν μια εξαιρετική ταινία, με δυνατές ερμηνείες, απίστευτο soundtrack και εξωπραγματικά εφέ. Επειδή, όμως, είναι μία ταινία που προτείνω να πάτε να την απολαύσετε, σας συμβουλεύω να διαβάσετε μερικά πράγματα για τον Robert Oppenheimer και την εποχή του, καθώς η πλοκή εκτυλίσσεται σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του, κατατάσσοντας την ταινία στην κατηγορία «Ιστορικό Δράμα». Μου άρεσε ιδιαίτερα που δόθηκαν πολλές διαστάσεις ως προς την προσωπικότητα του κεντρικού ήρωα, με αποτέλεσμα να θίγονται πράγματα που αφορούσαν τον προσωπικό του ζήλο, την αλαζονεία, τον εγωισμό και κυρίως την αφοσίωσή του στην επιστήμη.
Ο Oppenheimer για μένα, ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε για τις θεωρίες του, ζούσε για να διδάσκει και να τον θαυμάζουν, αλλά και για να μείνει τ’ όνομά του στην ιστορία. Και τα κατάφερε, αφού έμεινε στα βιβλία της ανθρωπότητας ως «Ο πατέρας της ατομικής βόμβας». Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι αργότερα δεν πάλευε εσωτερικά με την ηθική και τις τύψεις του, γνωρίζοντας πως το μεγαλύτερό του επίτευγμα, θα ήταν την ίδια στιγμή το φονικότερο όπλο της εποχής, όπως συμπεραίνουμε και μέσα απ’ το έργο.
Η ταινία δεν πραγματεύεται μόνο τη ζωή του Robert και πώς ανακάλυψε μαζί με την ομάδα του μέσω των θεωριών και πειραμάτων την ατομική βόμβα, αλλά θέτει και το πολιτικό πλαίσιο, βάσει του οποίου ενεργούσε ο πρωταγωνιστής για να εξυπηρετήσει –αναγκαστικά- τα πολεμικά συμφέροντα της χώρας του.

Σκεφτείτε, λοιπόν, να είστε στο πικ της καριέρας σας, να είστε κοντά στη μεγαλύτερη ανακάλυψη του αιώνα και προτού απολαύσετε τους καρπούς των κόπων σας για όλες τις ώρες που αφιερώσατε στην έρευνα και στη δουλειά σας, να ξέρετε πως το έργο σας, θα προκαλέσει τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Ξεκίνησα αυτό το άρθρο έχοντας στο μυαλό μου να αναλύσω την ταινία αλλά στην πορεία τα σχέδια άλλαξαν. Δεν θα ήθελα να μαρτυρήσω τίποτα απ’ αυτό το αριστούργημα, γιατί η ταινία βγήκε πολύ πρόσφατα, γι’ αυτό και θεώρησα άδικο να γράψω ένα κείμενο γεμάτο spoilers. Το μόνο που έχω να πω είναι να μη φοβηθείτε αν έχετε ακούσει κι εσείς παρόμοιες «τρομακτικές» κριτικές σαν τα παραδείγματα που έδωσα παραπάνω. Ναι, μιλάει για κβαντική φυσική, αλλά προφανώς και εξηγούνται τα απαραίτητα και για χάρη του κοινού. Οι επιστημονικές σκέψεις είτε αποδίδονται πιο απλοϊκά μερικές φορές, είτε άλλοτε αναλύονται σε ικανοποιητικό βαθμό, ώστε να κατανοηθεί το βασικό θέμα. Και ναι, μπορεί να έχει πολλούς διαλόγους, αλλά όχι σε σημείο που ο θεατής συγχίζεται και μπερδεύεται, όπως κάποιοι σπεύδουν να πουν. Οπότε για να σας ενημερώσω καλύτερα, απλώς υπάρχουν αρκετές αφηγήσεις (δείχνοντας τι γινόταν παλαιότερα με αναδρομές και τι συμβαίνει τώρα) και οι διάλογοι εναλλάσσονται σύμφωνα με πρόσωπα της πολιτικής σκηνής, τον επιστημονικό κύκλο όπως επίσης και το κοντινό περιβάλλον του Robert Oppenheimer (π.χ. οικογένεια, φίλοι κ.λ.π.).

Συνεπώς, τα μόνα tips που έχω να σας δώσω είναι πως αν θέλετε να παρακολουθήσετε την ταινία πρέπει να είστε συγκεντρωμένοι για όλους τους παραπάνω λόγους και προς θεού μην χάσετε την εμπειρία να την δείτε στο σινεμά, μια και προσφέρει την καλύτερη εμπειρία στον ήχο και στην εικόνα. Είμαι σίγουρη ότι θα βγείτε απ’ τις αίθουσες διαφορετικοί άνθρωποι γεμάτοι από ηθικά διλλήματα, γι’ αυτό και η τελευταία συμβουλή μου, είναι να πάτε με καλή παρέα, ώστε να ακολουθήσει ένας ωραίος εποικοδομητικός διάλογος ξεκινώντας να απαντάτε την πρώτη ερώτηση «Τι θα έκανες εσύ στη θέση του;».

Καλή απόλαυση!

Κοινοποίησέ το:
Scroll to Top