Το καφενείο “ο ΣΥΡΙΖΑ”

Ίσως να είναι λίγο υποτιμητικό για τα καφενεία να τα συνδέουμε με τους μηχανισμούς και την ιδιοσυγκρασία του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, τα καφενεία παραμένουν ένας χώρος ζυμώσεων, έστω για τους πρεσβύτερους. Ένας χώρος που γεννιούνται παρέες, ο οποίος εν γένει αποτελεί μια όμορφη παρένθεση σε μια αγχώδη και δύσκολη καθημερινότητα. Ας αναλογιστούμε, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι από τα παραπάνω έστω και στον ελάχιστο βαθμό.

Αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ εφαλτήριο ζυμώσεων; Η απάντηση είναι ούτε κατά διάνοια. Τρανή απόδειξη αυτός ο θίασος που ονομάστηκε συνέδριο , ο οποίος και έλαβε χώρα στο Φάληρο το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Ποιο από τα εξέχοντα στελέχη του εισήλθε σε πολιτικές λεπτομέρειες με ατζέντα και προτάσεις, με σκοπό την ανασυγκρότηση του κόμματος και την δημιουργία κυβερνητικής προοπτικής; Ουδείς. Ίσως βέβαια να μην μπορούσαν να επικοινωνήσουν τις απόψεις τους ύστερα από την αδιανόητη παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα μια μέρα πριν το συνέδριο, το οποίο και ¨τορπίλισε¨.

Είναι ανεκδιήγητη η αμφισβήτηση της ηγεσίας του Στέφανου Κασσελάκη από τα στελέχη του κόμματός του και δη την Όλγα Γεροβασίλη. Καλώς ή κακώς, εξελέγη από την βάση των ψηφοφόρων του συνασπισμού πριν μερικούς μήνες μονάχα, με μεγάλη διαφορά. Είτε παράγει πολιτικό έργο και ασκεί ουσιαστική αντιπολίτευση, είτε όχι, τα μέλη και οι ψηφοφόροι του κόμματος απεφάνθησαν. Και αυτό , σε οποιοδήποτε σοβαρό κομματικό φορέα θα γινόταν σεβαστό , εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τουλάχιστον με χρονικό ορίζοντα έστω τις ευρωεκλογές.

Όμως, αυτό δεν αναιρεί πως και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μέρος του προβλήματος, και μάλιστα μεγάλο. Με μια νοοτροπία μεγαλο-ιδιοκτήτη ΠΑΕ που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια, με μια στάση σώματος Αμερικανού Πάστορα που χαριεντίζεται με το κοινό του , με έναν άτοπο και ενδεχομένως χυδαίο πολιτικό λόγο που παραδίδει τους συντρόφους του στα λιοντάρια της αρένας, ο κος Κασσελάκης κατόρθωσε να μας χαρίσει με την σειρά του μια σειρά από στιγμές πηγαίου γέλιου και συνάμα πηγαίας απογοήτευσης. Ειδικά η στιγμή κατά την τελευταία ημέρα του συνεδρίου, όπου δείχνει με το χέρι το μπροστινό σκέλος των καθήμενων που δεν τον επευφημούσαν, με σκοπό να τους επιπλήξει το λοιπό ακροατήριο. Μια αριστερά (που λέει ο λόγος) γεννημένη στα workshops της Goldman Sachs και των χλιδάτων διαμερισμάτων.

Ας μην αυταπατόμαστε, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν θα κατορθώσει να επανακτήσει το λαϊκό έρεισμα που κατείχε και την κυβερνητική προοπτική, αλλά μάλιστα θα συρρικνωθεί περαιτέρω. Θα συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό που μάλιστα θα απορροφηθεί. Θα απορροφηθεί από τις νέες πολιτικές ανακατατάξεις που θα φέρει η άνετη και εύκολη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις φετινές Ευρωεκλογές, σε συνδυασμό με την άνοδο της ακροδεξιάς που θα παρατηρηθεί. Άλλωστε το κενό στο πολιτικό σύστημα της χώρας δεν θα υπάρχει για πολύ ακόμα. Το ερώτημα που διαμορφώνεται είναι το εξής , θα συνασπιστούν οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς ώστε να το καλύψουν ή θα οδηγηθούμε στο γαλλικό μοντέλο διακυβέρνησης, όπου το δίπολο θα είναι δεξιά-ακροδεξιά; Σε κάθε περίπτωση, ο κυρίαρχος και πολιτικά ρυθμιστης των εξελίξεων ΣΥΡΙΖΑ, έχει τελειώσει.