Κάθε σέξι νέος…

Υπάρχει σε πολύ κόσμο η ψευδαίσθηση ότι ο αθλητισμός (ή η τέχνη, ή οποιαδήποτε άλλη πτυχή της ζωής) μπορεί να αποσυνδεθεί από την πολιτική ή, ακόμα, ότι πρέπει να αποσυνδεθεί από την πολιτική. Αυτή είναι η περιβόητη στάση του no politica, η οποία, ειδικά στο ποδόσφαιρο, αποτελεί το status quo. Βεβαίως, τα αποτελέσματα αυτής της γραμμής είναι φαινόμενα όπως το Μουντιάλ στο Κατάρ, όπου η άρνηση πολιτικής κριτικής προς τους διοργανωτές τους επέτρεψε να σκοτώσουν χιλιάδες εργάτες, ώστε να κατασκευαστούν τα γήπεδα του τουρνουά. Άλλο παράδειγμα είναι η ποινικοποίηση των φιλο-παλαιστινιακών πανό, π.χ. των οπαδών της Σέλτικ, με αποτέλεσμα να επιβάλλεται η αποδοχή της εθνοκάθαρσης στην Παλαιστίνη από το Κράτος του Ισραήλ. Άλλο ένα παράδειγμα είναι η τόνωση των ομοφοβικών αισθημάτων των «ματσό» οπαδών, που αντιλαμβάνονται ως πολιτική καταπίεση τα χρωματιστά περιβραχιόνια. 

Στην Ελλάδα, οι οπαδοί δεν είναι οι πιο διάσημοι «πολιτικοποιημένοι», όπως είναι της Ομόνοιας ή της Χάποελ Τελ Αβίβ (αριστεροί), ή της Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ ή της Λάτσιο (ακροδεξιοί). Βεβαίως, συχνά έχουν τις ιδεολογίες τους: στις οργανωμένες εξέδρες υπήρχε κάποτε μια εθνικιστική παράδοση, όμως πλέον η «μόδα» είναι αντιφασιστική, κυρίως αναρχικών χρωμάτων, με λίγες εξαιρέσεις όπως τη Θύρα 7 να διατηρούν ένα πιο δεξιό αίσθημα. 

Ένα σημαντικό παράδειγμα του αντιφασιστικού αισθήματος των οπαδών αποτελούν οι Πάνθηρες, οι οργανωμένοι οπαδοί του Πανιωνίου, οι οποίοι πολλάκις έχουν αναρτήσει πανό ή έχουν εκδώσει ανακοινώσεις που μαρτυρούν τις πιο αναρχικές τους καταβολές, ενώ η Νέα Σμύρνη αποτελεί ένα παράδειγμα δήμου χωρίς παράταξη της Χρυσής Αυγής (στην αυτοδιοίκηση συχνά ονομάζεται Ελληνική Αυγή). Εντούτοις, ο Κωστής Χατζηδάκης, προέβη σε μία, τουλάχιστον περίεργη, αλλά μάλλον προσβλητική σύγκριση: με αφορμή τη μετεκλογική δήλωση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία πως με την τροπολογία αποκλεισμού του Εθνικού Κόμματος Έλληνες στην πραγματικότητα ενίσχυσε την επιρροή του Ηλία Κασιδιάρη, η Μάρα Ζαχαρέα τον ρώτησε αν έχει ευθύνες η ΝΔ για τα ποσοστά των Σπαρτιατών, με τον νέο Υπουργό Οικονομικών να απαντά: «πήγε καλά σε ένα παιχνίδι ο Πανιώνιος και φταίει ο Παναθηναϊκός». 

Το ιστορικό σωματείο της Νέας Σμύρνης δεν άφησε ασχολίαστη αυτήν την τοποθέτηση. Αμέσως εξέδωσε μία ανακοίνωση, στην οποία αναφέρει: «θα παρακαλούσαμε να μη βάζει [ο Χατζηδάκης] στην ίδια πρόταση συσχετισμού τους νεοναζί του Κασιδιάρη με τον πρόσφυγα Πανιώνιο Γυμναστικό Σύλλογο Σμύρνης», μιλώντας για «λεκτικές ασχολίες το λιγότερο». Σαφώς, δεν πρόκειται για κριτική προς την ίδια τη Νέα Δημοκρατία· πολλάκις η Ντόρα Μπακογιάννη έχει αναφέρει πως, λόγω του συζύγου της, Ισιδώρου Κούβελου, είναι υποστηρικτής του Πανιωνίου, και ο Σύλλογος ουδέποτε ασχολήθηκε. Όμως, αυτή η ανακοίνωση ίσως να αποτελεί τη σημαντικότερη ανακοίνωση κατόπιν της εκλογικής επιτυχίας των ναζί. 

Με την ανακοίνωση αυτή, καθίσταται σαφές ότι στις τάξεις του Πανιωνίου δεν είναι ευπρόσδεκτοι οι Σπαρτιάτες, οι χρυσαυγίτες, οι φασίστες. Αν κάποιος φασίστας αισθάνεται Πανιώνιος, ο Σύλλογος έχει πει «μην έρθεις, μην είσαι Πανιώνιος». Ζητώντας από την κυβέρνηση να μη συσχετίζει το σωματείο με τους φασίστες, ευθέως απαγορεύει στους φασίστες, στον εκάστοτε μεμονωμένο φασίστα, να συσχετίζονται με τον Ιστορικό. Και αυτή είναι η σωστή στάση. Το πρώτο βήμα για την εξαφάνιση του φασισμού από την κοινωνία είναι η απομόνωσή του. Κι αυτή δεν επιτυγχάνεται ούτε στα δικαστήρια, ούτε στη Βουλή. Αυτή επιτυγχάνεται στην καθημερινότητα, στις πτυχές της ζωής που, αποπολιτικοποιημένες, επιτρέπουν στον φασισμό να κρύβεται, όπως τον αθλητισμό του no politica. Μην παρεξηγηθώ· ο Πανιώνιος δεν κηρύσσει την κομμουνιστική επανάσταση. Όμως, χωρίς να είναι πολιτική οργάνωση, κάνει το απαραίτητο, πολιτικό, πρώτο βήμα, το οποίο απαιτείται από όλα μας εάν θέλουμε να πατάξουμε τον φασισμό. 

Θα επιτρέψουμε στον φασισμό να κρύβεται ανάμεσά μας, ή θα τον νικήσουμε; Εάν επιλέξουμε το δεύτερο, πρέπει να τον ξετρυπώσουμε από κάθε του λαγούμι, όπου κρύβεται πίσω από την αποπολιτικοποίηση. Ο φασισμός δεν νικάται στα δικαστήρια, δε νικάται στην κάλπη. Ο φασισμός νικάται με καθημερινοποίηση της πολιτικής και πολιτικοποίηση της καθημερινότητας. 

Ως υποστηρικτής του Πανιωνίου, λοιπόν, τώρα πιο πολύ από ποτέ, νιώθω περήφανος για την ομάδα μου, νιώθω περήφανος για τη Νέα Σμύρνη. Μπορεί να μη ζούμε στις εποχές του αείμνηστου συνθήματος «κάθε σέξι νέος είναι Πανιώνιος κι ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος», αλλά η 

πολιτική ταυτότητα του αντιφασισμού είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης. Είναι το αυτονόητο και το ελάχιστο, στο οποίο πολλοί έχουν αποτύχει. Μην ξεχνάμε, όταν ο Μπογδάνος επενέβη ώστε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μη βραβεύσει τον Ιάσονα Αποστολόπουλο, τελικά τον βράβευσε ο Πανιώνιος για το έργο του. Και ο ίδιος μου έχει πει πόσο μεγαλύτερη αξία έχει αυτή η βράβευση. Δεν έβγαλε γαρ ο Πανιώνιος φωτογραφία με τον φράχτη. Στον Πανιώνιο, οι φασίστες δεν είναι ευπρόσδεκτοι.